به زنده گی امیدوارم

همیشه شنیدیم آدم به امید زنده است ...
 امروز حرفی رو  از مادری شنیدم  که به این جمله ایمان پیدا کردم .
میگفت که چندین سال بچه دار نمیشد و به این دلیل خیلی ناراحت و افسرده شده بود تا اینکه  و بعد از 5 سال باردار شد.
میگفت که 9 ماه بارداری اش بهترین دوران زنده گی اش بوده , از این که هر روز که کودک عزیزش صحبت می کرده و حس مادری داشته ...
وقتی فرزندش به دنیا میاد , متاسفانه به بیماری اُتیسم دچار هست .
اینکه معلوم نیست که چند سال این بچه رو داشته باشه و یا اینکه چه جوری میخواد زنده گی کنه ...
ولی میگفت  : " می دونم که خدا بهش کمک میکنه و تنها امیدم به ادامه زنده گی ام بزرگ شدن این بچه است ... اینکه بزرگ بشه, زنده گی کنه , و من ببینم که داره پیشرفت میکنه  ... "
از امید این مادر واقعا روحیه گرفتم ...
امید به زنده گی
امید به آینده فرزندی که بیماری لاعلاجی داره ...
.....
به زنده گی امیدوارم

میم مثل معصوم مثل مادرم !

اولین صدایی که شنیدم , صدای تو بود .

اولین چشم هایی که دیدم , چشمان تو بود .

اولین کسی که دستان ام لمس کرد , دستان عزیز تو بود .

اولین آغوش زنده گی ام را تو به من هدیه دادی , در آغوش گرم ات آسوده خوابیدم .

این ها یه شعار ساده نیست که ساده ازش رد شد .

این ها اولین تجربه های زنده گی ام هست .

این تجربه ها و هزاران تجربه دیگری که  با تو داشتم .

منو ببخش اگه تنها اینها را به خاطر سپردم .

دوست دارم فقط از تو شادی ها را به خاطر سپارم

مادر

 ❤

 ❤

دوستت دارم 

روزهای دل تنگی ...

یه روزایی از خواب که بیدار میشی دلتنگی ...
دلت واسه همه آدمای دوست داشتنی تنگه
بی خودی بهونه میگیری ...
بله ! دلت تنگ شده واسه روزایی که باهاشون گذروندی ...
حالا که نمیتونی برگردی به اون روزا , دلت خودشون رو میخواد .
اما چه جوری ؟
خیلی هاشون از زنده گی ما بیرون رفتند .
خیلی هاشون تو زنده گی ما هستند ولی از ما دور هستند ..
دوری که مسافت نیست ...
آدم میتونه لحظه لحظه ی زنده گی ات رو باهات زنده گی کنه و ازت دور باشه 
میتونه همین الان روبه روت نشسته باشه و ازت خیلی دور باشه .
... 
 دوستی می گفت : " دلم واسه آدمایی که نمیشناسم بیش تر از آدمایی که میشناسم  تنگ میشه . "
...
راست میگه . دل من واسه آدمایی که ندیدم شون  , بیش تر از آدمایی که دیدم تنگ میشه .
گاهی وقت ها احساس میکنم که آدمایی رو نمیشناسم ولی خیلی بهشون نزدیک ام
گاهی وقت ها با اولین سلام به یه آدم احساس میکنم هزاران ساله که میشناسمش , این ها  همون آدم هایی هستند که دلم براشون تنگ  میشه ...
اون ها تو ذهن ما زنده گی میکنن , واسه همینه که همیشه دل تنگشون هستیم .
واسه همینه که وقتی میبینمشون باهاشون احساس راحتی میکنیم .
اینا همون آدم هایی هستند که باید دور و اطراف شما باشند و باهاشون زنده گی مون رو سر کنیم .
حالا اگه به دست تقدیر و روزگار ازشون دوریم , دلیل به بی تاثیری اون ها تو زنده گی مون نیست ..
بالاخره یه جایی
تو یه زمانی
از نزدیک ملاقات شون میکنیم .

                                                                               این رو مطمئن ام

مرده گی یا زنده گی , مساله این است .

خيلى وقت ها آدم ها احساس ميكنن كه تنها هستن ، كسى اون ها رو درك نميكنه و نميتونن احساسات واقعى خودشون رو بيان كنن و فكر ميكنن تو اين جمعيت غريب افتادن .
با اينكه اطرافشون پره آدمه ولى باز يه خلأ بزرگى تو زنده گى شون حس ميشه. واسه همين غمگين و گوشه گير ميشن و يه روزى سر بالا ميكنن و ميبينن پير شدن ...
درسته كه دنيا پر از سختى و مشكلات و درده و شايد نشه كارى كرد ، ولى بالاخره كه چى؟؟؟
تا كى بايد غصه خورد از درد اين تنهايى ِدرون ؟
يه ذره كه به خودمون احترام نميذاريم ، حوصله خودمون هم نداريم ، مثلاً هم داريم زنده گى ميكنيم و لذت ميبريم !
ترجيح ميديم خودآزار باشيم تا خودآگاه ...
" خلاصه كه زكى ! "
مرده گى شرف داره به اين مدل زنده گى
بهتر ه یه کم بیش تر به فکر خودمون باشیم ...